به نقل از «فرارو»

از فقر تا شهرت جهانی! داستان زندگی «آیو» بازیگر و خواننده مشهور کره!

تاریخ انتشار: ۱۸ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۴۶۵۹۹

از فقر تا شهرت جهانی؛ سفر باورنکردنی آیو از بی خانمانی تا شهرت جهانی و تبدیل شدن به یک املاکی موفق؟! ب

به گزارش وقت صبح، توانایی‌های ترانه سرایی و خوانندگی آیو بی‌نهایت مورد تحسین قرار گرفته است. آلبوم‌های منتشر شده او همیشه در صدر هر جدول موسیقی قرار می‌گیرند.

در حالی که این خانم خواننده تا کنون به موفقیت‌های باورنکردنی‌ای رسیده است، او زندگی سختی داشته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در حالی که سال‌های اولیه زندگی آیو با خوشحالی شروع شد، سختی‌های دوران کودکی خواننده پس از آن شروع شد که مادرش وام یکی از بستگانش را امضا کرد. این خویشاوند وام را گرفت و ناپدید شد و مادر آیو را واداشت تا با عواقب پرداخت آن مقابله کند.

این تنها آغاز سختی‌های آیو بود. به دلیل وضعیت بد بدهی، آی یو از والدینش جدا شد و همراه با مادربزرگ و برادر کوچکترش زندگی کرد.

خانواده این خواننده به زودی از هم پاشید. آیو مجبور شد با مادربزرگ و برادر کوچکترش در خوانه‌ای یک خوابه زندگی کند. آن‌ها با خوردن سیب زمینی زندگی می‌کردند و آیو برای رفتن به مدرسه از تپه بزرگی بالا رفت، زیرا کرایه اتوبوس نداشت. خانه آن‌ها نیز پر از سوسک بود.

صعود خانم بازیگر از خرابه‌ها به اوج شهرت جهانی؟!

پس از آن بود که خواننده تصمیم گرفت که اوضاع را به دست خود بگیرد. او شروع به امتحان دادن برای آژانس‌های سرگرمی کرد. حتی زمانی که او را رد می‌کردند ناامید نمی‌شد.

زمانی که بالاخره فکر می‌کرد موفق شده است، درگیر یک شرکت سرگرمی کلاهبرداری شد و پولش را از دست داد. با این حال، آیو هرگز از رویا‌های خود دست نکشید. او نهایتا در یک شرکت سرگرمی مشهور پذیرفته شد؛ و در حالی که او سرانجام در سال ۲۰۰۹ با «فرزند گمشده» حرفه بازیگری را آغاز کرد. با این حال برای چند سال نتوانست هیچ موفقیتی بدست بیاورد.

با موفقیت بزرگ آهنگ موفق او به نام «روز خوب» در سال ۲۰۱۰ زندگی آیو یک شبه تغییر کرد. او ناگهانی به ملکه چارت‌های موسیقی تبدیل شد.

به دنبال موفقیت مستمر او، آیو شروع به سرمایه گذاری در املاک و مستغلات کرد که ارزش خالص او را به طور تصاعدی افزایش داد. او تلاش‌های خود در زمینه املاک و مستغلات را با خرید یک ساختمان در شهور گواچئون در سال ۲۰۱۸ آغاز کرد.

او ساختمانی را در گواچئون به مبلغ ۴ میلیون دلار خریداری کرد. ارزش ساختمان در حال حاضر حدود ۶ میلیون دلار است. این ساختمان در حال حاضر به عنوان فضای کار برای نوازندگان کوچکتر از او مورد استفاده قرار می‌گیرد. آن‌ها می‌توانند به صورت رایگان از ساختمان استفاده کنند.

در آگوست ۲۰۱۸، آیو ملک دیگری خرید، اما این بار برای خانواده او بود.

آیو همچنین صاحب یک آپارتمان در چونگدام-دونگ است که به دلیل قیمت تکان دهنده‌اش خبرساز شد. هزینه این آپارتمان حدود ۱۱.۵ میلیون دلار است. بخش تکان دهنده‌تر این است که خانم خواننده و بازیگر بدون گرفتن هیچگونه وامی هزینه این ساختمان را پرداخت کرد.

منبع: فرارو

کلیدواژه: خواننده کره ای قیمت طلا و ارز قیمت موبایل شهرت جهانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۴۶۵۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حرف‌های جنجالی بازیگر مشهور که صداوسیما اصلا قبول ندارد

اعتماد نوشت: بهنام تشکر به‌تازگی در برنامه «زودیاک» که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، حضور یافته و از بازیگران اصلی است.

گفت‌وگوی زیر به این مناسبت با او انجام شده است.

دلیل حضورتان در برنامه زودیاک، علاقه به بازی مافیاست یا حضور در یک گیم شو به عنوان یک تجربه متفاوت در قالب تصویر؟

من بازی مافیا را دوست دارم و از اولین نفراتی بودم که در تلویزیون مافیا اجرا کردم و گاد بازی بودم. هرچه سری‌های جدیدتری از مافیا تولید شد، نقش‌های بیشتری روی کار آمد که برای من جذاب بود. زودیاک هم سناریوی جذاب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان دعوت کردند تصمیم گرفتم که در برنامه زودیاک باشم.

گرداندن بازی مافیا را بیشتر دوست دارید یا بازی کردن را؟

گرداندن بازی را بیشتر دوست دارم. اینکه سفید باشم برایم لذتبخش‌تر است.

نظرتان در مورد مدل اجرا و گردانندگی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟

محمد را خیلی زیاد دوست دارم و به نظرم در هر جایی که قرار می‌گیرد، مخاطب همراهش است. فکر می‌کنم در فصل اول زودیاک، کمی با احتیاط گرداندن بازی را پیش می‌برد و مراعات بازیکن‌ها را می‌کرد. اطمینان دارم که خودش هم به این فکر کرده و در فصل دوم، به تغییر مدل گردانندگی بازی فکر کرده است.

از تجربه کار در نمایش خانگی و تفاوتش با تلویزیون بگویید؟

من تقریبا جزو اولین نفراتی بودم که نمایش خانگی را با سریال ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سریالی بود که به صورت دی وی دی منتشر شد. این دو مدیا، تفاوت‌های مشخصی دارند. محدودیت‌های صدا و سیما، فیلمنامه‌هایی که تثبیت می‌کند، ناظران پخشی که دارد با نمایش خانگی متفاوت است. فضای کار در پلتفرم‌ها راحت‌تر است و به این واسطه، کارگردان‌ها، نویسنده‌ها به تبع آن بازیگران دست‌شان در کار بازتر است. این‌ها مواردی است که همه می‌دانند و البته خیلی هم پیچیده نیست.

به عنوان کسی که بخش زیادی از تجربیات کاری‌اش را به نقش‌آفرینی در سریال‌های تلویزیون اختصاص داده، ممکن است که شما هم مثل خیلی‌ها، نگران حال این روز‌های تلویزیون باشید. از نظر شما تلویزیون چطور می‌تواند به وضعیت سابقش برگردد؟

تلویزیون باید به همه نظرات مردم توجه کند و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد، نه فقط برای عده‌ای خاص. مدیران تلویزیون فعلی، تمرکزشان را بر چیز‌هایی گذاشته‌اند که فقط و فقط خودشان قبول دارند در حالی که خودشان هم خیلی خوب می‌دانند که بخش زیادی از مخاطب‌شان را از دست داده‌اند و به نظر می‌رسد که با این شیوه‌ای که پیش می‌روند، خیلی هم برای‌شان مهم نیست. امیدوارم که این مدیران عزیز، تجدیدنظری در روند سیاستگذاری‌شان داشته باشند که تلویزیون مثل دهه هشتاد یا حتی اوایل دهه نود، دوباره به اوج خودش برگردد و با سریال‌های پرطرفداری مثل ساختمان پزشکان و دودکش و باقی سریال‌های خوب و موفق، مردم و مخاطب را برای خودش حفظ کند. من فکر می‌کنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.

به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید؛ تیم سازنده این سریال، تجربیات خوبی در تلویزیون رقم زدند. به نظرتان جای خالی چهره‌های دهه‌های قبل چقدر در تلویزیون احساس می‌شود؟

به نظرم بیشتر از جای خالی کسانی که در آن سریال‌ها یا برنامه‌ها کار می‌کردند، جای خالی برنامه‌های‌شان احساس می‌شود. این وضعیت، نتیجه مدل تصمیم‌گیری فعلی است. اتفاقا همان عوامل الان تجربیات‌شان بیشتر شده و ممکن است در شرایط مطلوب، خیلی بهتر از قبل کار کنند. باز هم تأکید می‌کنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظرم خیلی هم جرات و جسارت ویژه‌ای نمی‌خواهد. به هر حال آن برنامه‌ها و سریال‌های خیایان خلوت کن در همین تلویزیون، تولید و پخش شده‌اند.

ترجیح‌تان کار در فضای کمدی است یا جدی؟

در حال حاضر به فضای کمدی نمی‌توانم فکر کنم و راستش اصلا کمدی در من گم شده و دلایلش را هم همه می‌دانیم. اما به دور از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.